Хүүхэд бидний ирээдүй
Завгүй бүсгүйн нэг өдөр

Оройн хоол хийж эхлэхэд өөрийнхөө тоглоомон тогоо шанагаа бас хангинуулаад, гурил элдэж хэрчиж, заримыг нь бөөрийнхийлөн халаасандаа нөөцөлж авна, дараа өлсвөл гэж боддог бололтой. Оройн хоолны дараа энүүгээр тэрүүгээр ядарсан хүмүүсийг олж, чагнуураар чагнаж онош тогтоож, заримыг нь харандаагаар тарьж, заримынх нь толгойнд массаж хийж арчилна. Бас өөрийнхөө цусны даралтыг хэмжихээ бас мартахгүй. Тэгээд хивсэн дээр хэвтээд нэг хоёр гэж хөлөө өргөн гимнастик хийгээд, казах болон монгол ардын бүжиг хийж, өөрийн мэддэг "Маамуу нааш ир", "Чигчийн чинээ", "Нараа нараа нааш ир", "Цэнхэр дээлээ өмсөөд" гэх мэт
дуунуудыг бүгдийг нь хүмүүстэй хамтарч дуулаад, гурван дугуйтаа унаж нааш цааш холхиулаад ядарсанаа мэдрэхээрээ " Ёо, ёо нойр хүрээд" гэж хоёр гараа дээр гэгч нь өргөж суниагаад одоо унтъя гэнэ. Тэгээд л бас шүд, нүүр гараа угааж, живхээ бас унтлагын хувцасаа өмсөөд хүмүүст сайхан унтахыг ерөөгөөд өрөө уруугаа пажиг пажиг гэж гүйж ороод орондоо орсон хойноо ээждээ "Бандуунаа", "Бүүвэй" эсвэл "Бөмбүүрэй" аль стилээр бүүвэйлэхийг нь заагаад урт гэгч сормуусаа дэвэн дэвсээр давсанд явдаг гэж байгаа. Маргааш өглөө нь нартай уралдаж босоод л нөгөө жаран чавганцын ажлаа борви бохисхийлгүй гүйж амжуулна даа.
Саяхан л улаан нялзрай байсан үр минь нүдэн дээр өөрийн бодолтой, чамгүй биеэ даасан завгүй бүсгүй болоод өсчих юмаа.
http://nomiinclub.blogspot.com/2008/01/blog-post_25.html -аас хуулж тавив. Сэтгэгдлээ эх бичлэг рүү орж үлдээнэ үү!
бичсэн: xvv | төрөл: Хөөрхөн

Холбоос | Мэйлээр илгээх |

Сэтгэгдэл бичих